Anadan olduğu yer hələ də məlum deyil. Zibanın atası Paşa Qəniyev azərbaycanlı, anası özbək idi. Bir şey dəqiqdir: Ziba Qəniyeva bütün Sovet İttifaqının qadın əfsanələrindən biri olub.
Valideynləri ola-ola 14 yaşında yetim qalmaq nə deməkdir? Anasını repressiya edirlər, atası isə qızını qorumaq üçün ondan imtina edəcək. Tənha və gözəl Ziba yaşamaq uğrunda mübarizə aparmağa başlayır...
Təhsil uğrunda mübarizə.
Vətən uğrunda mübarizə.
Zərif əllərin pulemyotu işə salmağı öyrəndiyi qısamüddətli kurslar...
1941-ci ilin noyabr ayında Ziba Qırmızı meydanda keçirilən paradda iştirak edir, sonra isə vətəni müdafiə etməyə yollanır. Orada Ziba Qəniyeva diviziyanın ən yaxşı snayperlərindən birinə çevriləcək. Dəfələrlə cəbhə xəttini keçəcək və düşmən haqqında bir çox mühüm məlumatlar gətirəcək...
«Tahir, mən yüz iyirmi doqquz faşist öldürmüşəm» – Tahir Salahov xatırlayacaq.
...o, birbaşa diz çökərək atəş açacaq və altı hitlerçini vurduqdan sonra düşmən ordusu haqqında məlumat almaq üçün səkkiz saat qarda uzanacaq. Sonra isə elə orada doqquz əsgərdən ibarət dəstə quracaq və bir neçə kənddən birini işğaldan azad edəcək.
Növbəti güclü minomyot atəşindən sonra Qəniyeva ağır qəlpə yarası alacaq və qanında iltihablanma başlayacaq. Həyatlarını təhlükəyə ataraq yoldaşları onu cəbhə xəttindən çıxaracaq: Fyodor Kirillov, Yakov Kolyako və Nina Solovey. O zamankı Mərkəzi Komitənin Rəyasət heyətinin üzvünün həyat yoldaşı Mariya Şvernik isə Zibanı həyata qaytaracaq və onu övladlığa götürəcək.
«Bütün normal qadınlar uşağı bətnlərində doqquz ay daşıyırlar, mən isə səni 11 ay bəsləmişəm», – deyə Mariya Fedorovna xatırlayırdı.
Qələbə haqqında Ziba elə xəstəxanada xəbər tutur.
Həyat uğrunda mübarizə.
Qələbədən sonra onu normal həyat və müharibə ilə parçalanan təhsili uğrunda mübarizə gözləyirdi.
Təəssüf ki, Ziba xanımın həyatının son illəri barədə məlumat yoxdur. 2010-cu ildə əfsanə-qadın Moskvada əbədi olaraq gözlərini yumacaq. Bir vaxtlar gənc qızın nasist işğalçılarından müdafiə etdiyi Moskvada.
